23 Φεβ 2008

Ταξίδι

Α, σε οδηγούσα ταξίδι
Πάνω σ' υδρόβιου ερπετού τη ράχη
Στο τέλειο της θάλασσας άνθος
Μέχρι μιας κλαίουσας άναμμα φωτιάς
Από "ίσως", "γιατί όχι…" γνωριμίας

Λίγο πριν ο κόκκος της γύρης
Από πόθο τους στήμονες βαρύνει
Στα υγρά της υπέρου καλέσματα
Με ολάνοικτα μάτια κολλημένα
Σε αντίστροφη του φακού μας στιγμή
Τ' όνομά μας γδυνόμασταν, χάραγμα
Σε γυαλένια ναυαγίων φινιστρίνια

Κι "ω! ευχαριστώ", εσύ επέτρεψες
Ολάκερο να ξοδέψουμε μολύβι
Απ' τη γήινη της καρδιάς μας σφαίρα
Και με άλμα μιας δήθεν σύμπτωσης
Ο ένας στου άλλου πάνω τα σκέλια
Έρωτες να γράφουμε, έκπτωτους
Παραδείσιους να σβήνουμε αγγέλους

Τόσο βαριά του νερού η ανάσα
Με το δάκρυ ανυπόκριτα ακίνητο
Κι ούτε σημείωμα ντροπής, κανένα
Δεν αφήσαμε, υγρή υποθήκη
Είδωλο ούτε ένα. Σε κανέναν

(Ιαν - 2007)